Jeśli z jakiegoś powodu podejrzewamy u dziecka chorobę psychiczną lub lekarz rodzinny kieruje nas do psychiatry, to możemy w pierwszej kolejności wybrać się do tego specjalisty. W pozostałych przypadkach nie ma to większego znaczenia, ponieważ jeśli będzie potrzebna konsultacja psychiatryczna psycholog poinformuje nas o tym, a jeśli konieczne okażą się oddziaływania psychoterapeutyczne lekarz zasugeruje takie rozwiązanie.

Jeśli mamy jakieś dokumenty lub opinie związane ze stanem zdrowia psychicznego dziecka można przynieść je ze sobą. Dobrze jest przygotować sobie na kartce listę niepokojących nas zachowań. 

W terapii najmłodszych powinni uczestniczyć także rodzice. Terapeuta zasugeruje im, jakie oddziaływania powinni wprowadzić, żeby ułatwić dziecku poradzenie sobie z trudnościami.

Rodzic może obawiać się wizyty z różnych powodów: niepokoi się, że usłyszy "złą" diagnozę, sugestię, że dziecko może mieć poważne zaburzenia rozwojowe, ale także może odczuwać lęk przed oceną, niepokoić się, że psycholog uzna go za złego rodzica. Te lęki nie powinny powstrzymywać rodzica przed wizytą, już sam fakt, że zabierasz dziecko do psychologa świadczy, że dbasz o nie, dajesz mu opiekę i zależy Ci na jego dobrostanie psychicznym.