Możesz zdecydować się na odbycie kilku konsultacji z psychologiem lub psychoterapeutą i wspólnie ze specjalistą omówić to podczas spotkań. Jedną z form pracy psychologicznej może być np. pomoc psychologiczna, która opiera się na poradnictwie psychologicznym i psychoedukacji. Psycholog zachęca do rozmowy i skupia się na redukcji trudności w psychicznym radzeniu sobie z aktualnymi problemami życiowymi oraz na adaptacji do określonej sytuacji. W odróżnieniu od psychoterapii, psychoedukacja i poradnictwo psychologiczne nie mają na celu trwałej zmiany osobowości. W ramach konsultacji psychologicznych świadczymy również pomoc psychoseksuologiczną, skierowaną do osób, doznających trudności związanych z aktywnością seksualną, własnymi potrzebami seksualnymi, tożsamością płciową oraz orientacją seksualną.

Określenie "nurt psychoterapii" odnosi się do danego podejścia teoretycznego i praktycznego w terapii psychologicznej. Każdy nurt opiera się na określonych zasadach teoretycznych dotyczących rozumienia problemów psychicznych i sposobów ich leczenia. Nurt psychoterapii wpływa na to jakie metody i techniki stosowane są przez terapeutę w pracy z pacjentami. Terapeuci specjalizują się w pracy w określonym nurcie, ale czasami, aby lepiej dostosować terapię do potrzeb pacjenta, sięgają po metody charakterystyczne dla  innych nurtów. Do najbardziej znanych nurtów należą m.in. psychoterapia psychodynamiczna, psychoterapia poznawczo-behawioralna, psychoterapia humanistyczna oraz psychoterapia systemowa.

oraz orientacją seksualną.

Psychoterapia psychodynamiczna jest formą pracy terapeutycznej, której celem jest poprawa zdrowia psychicznego pacjenta, opiera się na pogłębionej pracy i wykorzystuje techniki klaryfikacji, konfrontacji oraz interpretacji. To, co wyróżnia psychoterapię psychodynamiczną na tle innych metod pracy psychoterapeutycznych to założenie, że część naszego życia psychicznego nie jest świadoma i trwała poprawa funkcjonowania lub jego zmiana nie jest możliwa wyłącznie w oparciu o pracę z uwzględnieniem dotychczas uświadomionych problemów i emocji. Poprawa zdrowia psychicznego pacjenta/tki odbywa się m.in. dzięki uświadomieniu sobie mechanizmów funkcjonowania psychicznego, które dotychczas pozostawały nieuświadomione, a które miały aktywny wpływ na jakość życia pacjenta/tki, a następnie ich przepracowaniu w relacji terapeutycznej. Psychoterapia może prowadzić do trwałej zmiany osobowości.

Psychoterapia poznawczo-behawioralna (CBT) łączy w sobie elementy terapii poznawczej i behawioralnej, koncentrując się na zmianie myśli i zachowań pacjenta, które przyczyniają się do jego problemów.

Kluczowe założenia:

1. Myśli wpływają na emocje i zachowania. CBT zakłada, że nasze myśli wpływają na nasze uczucia i działania. Zmieniając negatywne myśli, można zmienić negatywne emocje i zachowania.
2. Nauka nowych umiejętności. Terapia koncentruje się na nauce nowych, bardziej adaptacyjnych sposobów myślenia i zachowania.
3. Skoncentrowanie na problemie. CBT jest zazwyczaj krótko- lub średnioterminową terapią, z jasno określonymi celami terapeutycznymi.

Przebieg terapii:

1. Identyfikacja myśli i zachowań. Terapeuta i pacjent współpracują w celu identyfikacji negatywnych wzorców myślenia i zachowań.
2. Rekonstrukcja poznawcza. Praca nad zmianą negatywnych myśli i przekonań na bardziej pozytywne i realistyczne.
3. Techniki behawioralne. Wdrażanie nowych strategii zachowań, takich jak techniki relaksacyjne, stopniowe narażanie się na stresujące sytuacje i wzmocnienia pozytywne.
4. Ćwiczenia domowe. Pacjenci często otrzymują zadania do wykonania między sesjami, aby ćwiczyć nowe umiejętności w codziennym życiu.

Psychoterapia to raczej proces długotrwały. W zależności od nurtu w jakim się odbywa, rodzaju problemów, ich nasilenia, oczekiwań pacjenta i jego zaangażowania w proces terapia może trwać od kilku miesięcy do kilku lat.

Leczenie psychiatryczne i psychoterapia są dwoma kluczowymi filarami wsparcia dla osób zmagających się z różnymi zaburzeniami psychicznymi, a ich połączenie daje najlepsze rezultaty. Choć te dwie formy leczenia mają różne cele i metody, razem tworzą kompleksowy plan terapii.

Psychiatra koncentruje się na diagnozowaniu i leczeniu zaburzeń psychicznych z perspektywy biologicznej. Leki przepisywane przez psychiatrę, takie jak antydepresanty, stabilizatory nastroju lub leki przeciwlękowe, pomagają w regulacji neuroprzekaźników w mózgu, co jest szczególnie ważne w przypadkach zaburzeń o silnym podłożu biologicznym. Farmakoterapia może dość szybko złagodzić objawy takie jak: głęboki smutek, lęk, brak energii czy impulsywność, co daje pacjentowi większą stabilność emocjonalną i możliwość skupienia się na psychoterapii.

Psychoterapia z kolei pozwala pacjentowi na pracę nad źródłami problemów, na zrozumienie mechanizmów stojących za trudnymi emocjami oraz budowaniu zdrowszych strategii radzenia sobie z problemami. Psychoterapia wspiera rozwój samoświadomości, co jest kluczowe w zapobieganiu nawrotom objawów.

Idealnym rozwiązaniem jest sytuacja, w której psychiatra i psychoterapeuta współpracują, konsultując się w kwestii postępów pacjenta i dostosowania planu leczenia. Za zgodą pacjenta mogą oni wymieniać się informacjami o objawach, efektach leczenia farmakologicznego oraz obszarach, które wymagają większej uwagi w psychoterapii. Dzięki temu możliwe jest „zsynchronizowanie” leczenia – na przykład psychiatra może zmienić dawkę leku, jeśli pacjent w terapii zacznie skutecznie radzić sobie z lękiem czy depresją, albo psychoterapeuta może skupić się na wsparciu w radzeniu sobie ze skutkami ubocznymi leków.

Takie skoordynowane podejście przynosi liczne korzyści. Połączenie stabilizacji biologicznej, dzięki lekom, z pracą nad emocjami, relacjami i mechanizmami radzenia sobie w psychoterapii prowadzi do trwałej poprawy jakości życia pacjenta. Ostatecznie, choć farmakoterapia może być czasem wystarczająca w przypadku łagodniejszych objawów, a psychoterapia skuteczna w leczeniu problemów o charakterze niebiologicznym, to w wielu przypadkach połączenie tych dwóch metod jest najlepszym wyborem. Dzięki współpracy specjalistów pacjent może liczyć na bardziej wszechstronną pomoc, która uwzględnia zarówno fizjologiczne, jak i psychologiczne aspekty jego trudności.